آخرین ماه تابستانی

تابستان را دوست ندارم...

گرمایش را تاب نمیاورم

مجبورم می کند خانه نشین باشم و توی فضای دربسته...

شهریور که می رسد نفس راحتی می کشم که تمام شد...

هر چند که تمام شدنش به معنی دو نیم شدن روزهای سال است.

اما پاییز می آید.

زمستان هست.

تابستان مرا زندانی می کند.

خفه ام می کند.

فقط طالبی ها و هندوانه هایش است که از سختیش کم می کند وگرنه که توی تابستان کمترین تحرک و تردد را دارم.

بچه که بودم تابستان ها پدرم مجبورم می کرد توی آب یخ رودخانه ها و یا صبح های زود دریا و استخر شنا کنم تا به قول خودش سرما در تنم بماند تا هم گرمای تابستان را تحمل کنم و هم سرمای زمستان را و عجیب هم تحملم در قبال گرما و سرما بالا بود.

 الان اما گرما را که اصلا و سرما را بهتر می توانم تحمل کنم.

ولی هر چه هست بی صبرانه منتظر پاییزم.