کمبود محبت و ماشین خارجکی

اقای همکار ماشینش را طوری پارک کرده بود که نمی توانستم ماشینم را جابجا کنم.

دوباره چهار طبقه  را کوبیدم و رفتم بالا که بهش بگویم بیاید ماشینش را حرکت دهد.

توی جلسه بود و سویچ را به من داد تا خودم ماشین ها را جابجا کنم و سریع برایم توضیح داد که چی به چی است.

به پارکینگ که رسیدم با وحشت چشم دوختم به ماشین بزرگ و سیاهش .

چجوری این عظمت را جابجا کنم وقتی که هنوز وحشت تصادف آخرم توی بند بند وجودم است؟

دل به دریا زدم و در را باز کردم و نشستم.

مسلما قد من و آقای همکار یک 60 سانتی متفاوت است و باید روی زمین می نشستم تا پایم به گاز برسد اما وقتی داشتم دنبال کلید استارت می گشتم یکهو خود صندلی جابجا شد و خودش را با قد من تنظیم کرد .

ولو شدم روی صندلی .

 باز هم کمی جابجا شد و در بهترین وضعیت قرار گرفت.

یکهو تمام ترس ها و استرسم از بین رفت.

احساس امنیت تمام وجودم را گرفت.

حس اینکه یکی هست که تو را همانجوری که هستی قبول کند و خودش را با تو تطبیق دهد حس خوبی است.

حس اینکه نقص های تو باعث نمی شود کنار گذاشته شوی و یا به دردسر بیفتی پر از آرامش است.

حس اینکه یکی به به فکرت هست .

 وقتی ماشین را جابجا کردم کلا حال و هوای دیگری داشتم.

احساس می کردم عاشق این ماشین ترسناک و بزرگ شده ام.

عاشق ماشینی که نیاز من را درک کرد و شرایط را مهیا نمود.